داوری

آشنایی با داوری سرمایه گذاری
داوری سرمایه گذاری روشی برای حل و فصل اختلافات بین سرمایه گذاران خارجی و کشورهای میزبان است (همچنین به نام حل اختلاف اختلاف سرمایه گذار یا ISDS). امکان یک سرمایه گذار خارجی برای شکایت از یک کشور میزبان ضمانت سرمایه گذار خارجی است, در مورد اختلاف, این برنامه به داوران مستقل و واجد شرایطی که مشاجره را حل کنند و یک جایزه قابل اجرا ارائه دهند ، دسترسی خواهد داشت.
این به سرمایه گذار خارجی این امکان را می دهد تا از حوزه های قضایی ملی که ممکن است تصور شود مغرضانه است یا فاقد استقلال باشد ، دور بزند, و حل و فصل اختلاف با توجه به حمایت های مختلفی که طبق معاهدات بین المللی ارائه می شود.
برای اینکه یک سرمایه گذار خارجی بتواند داوری سرمایه گذاری را آغاز کند, یک کشور میزبان باید به این امر رضایت داده باشد.
رضایت دولت میزبان به داوری سرمایه گذاری
رضایت داوری سرمایه گذاری بیشتر از طرف کشورهای میزبان در موافقت نامه های سرمایه گذاری بین المللی (IIA است), از جمله معاهدات سرمایه گذاری دو جانبه (BIT است) و همچنین توافق نامه تجارت آزاد (FTA) و توافق های چند جانبه, به عنوان مثال, پیمان منشور انرژی (ECT).
کمتر مکرر, رضایت از داوری سرمایه گذاری ممکن است در توافق نامه های سرمایه گذاری منعقد شده مستقیم بین یک کشور و یک سرمایه گذار خارجی باشد, یا ممکن است در قانون داخلی کشور میزبان باشد, مانند قانون معدن یا سرمایه گذاری. را سازمان ملل’ UNCTAD لیستی از اکثر قریب به اتفاق اسناد را فراهم می کند که رضایت یک کشور میزبان را برای داوری سرمایه گذاری فراهم می کند, که باید در آغاز هرگونه اختلاف احتمالی مورد بررسی قرار گیرد تا ببیند آیا داوری سرمایه گذاری ممکن است پیش بینی شود.
در حالی که رضایت به طور معمول مبتنی بر ملیت است, تابعیت قابل اجرا ممکن است یک فرد یا یک شخص حقوقی باشد, ارائه انعطاف پذیری در رابطه با معاهده یا معاهده هایی که در آن ممکن است داوری سرمایه گذاری آغاز شود.